Over ons

Waarschijnlijk al bekend is dat Green Distance nl is overgenomen, ivm de verhuizing van Esther naar Engeland.

Als trotse nieuwe eigenaar hoort daar natuurlijk een introductie bij!

Ik ben Alexandra Helders, woonachtig te Lageweg, midden in de Krimpenerwaard, nabij Gouda en Rotterdam.
Al van klein meisje af aan ben ik besmet met het paarden virus.

Na wat zoeken had ik het geluk op een manege terecht te komen, waar je ook met je paard naar buiten mocht. En uiteindelijk ook met een manegepaard zelfstandig op pad mocht. Dat vond ik eigenlijk veel leuker als achter elkaar aan hobbelen.

Na de manege tijd volgden een leuk verzorg paard, waarbij ik al snel ontdekte dat het maken van lange afstanden echt mijn ding waren. Vele uren en dagen zwierf ik door de polder.

Van het gespaarde geld van mijn eerste echte volledige baan, kocht ik op 19 jarige leeftijd mijn eerste eigen paard. nou ja.. jaarling Haflinger merrie genaamd Strudel. Die uiteindelijk niet veel groter werd als 1.40. Ze is inmiddels 23 jaar.

Ze heeft een flinke scheut arabische invloed. Met haar heb ik het virus helemaal te pakken gekregen. Naast dat ze het dressuurmatig en qua springen echt prima doet, bleef mijn passie in lange Trektochten van een weekeind of een week, dag tochten en trainen voor Endurance. Want tempo maken en aanhouden kan ze prima…

Echter bleek ze bij het zien van vreemde paarden dermate hyper te worden. Dat ik na enkele evenementen met meerdere paarden bij elkaar, heb moeten concluderen dat zij niet geschikt is voor endurance wedstrijden. Hartslag bij iedere vetgate veel te hoog, ondanks dat dit dan in het terrein wel weer normaal zakte, kwamen we de keuringen niet door.

Inmiddels was ik ook mijn man Cees tegen het lijf gelopen via de Nederlandse Vereniging Van Vrijetijdsruiters, ook besmet met het Endurance en trektocht virus. Met toen een in mijn ogen heel grote zweeds warmbloed, genaamd Randy.

Samen reden we door vele mooie gebieden van Nederland, maar gingen we ook meerdere keren per naar naar het steile deel van de Belgische Ardennen. Wat hebben we daar van genoten. En de paarden ook!
Zijn paard ging echter met pensioen. (hij is 32 geworden)

De wens voor Endurance bleef. Vrienden van ons fokten arabische volbloeden. Voor ons huwelijk kregen we een dekking cadeau van Croupier.

Zo kwam Sylven ter wereld. Haflo arabier. Met alle wensen die we maar konden hebben, souplesse, uithoudingsvermogen,etc. muv haar stokmaat… Voor Cees bleef ze te klein, dus ben ik haar gaan rijden voor de endurance en wederom lange ritten.

Wat had ze in beide een plezier. Het was haar echt op d’r lijf geschreven. En trektochten kan je ook op flink tempo maken, zo kom je nog eens ergens